Inhoudsopgave
- Toegangsbewijs
- Mijn verwachtingen
- Verslag over 2 beelden en 2 schilderen
- Het beeld "Sculpture flottante, Otterlo" van Marta Pan
- Het beeld "Two vertical, Three horizontal lines" van George Rickey
- Het schilderij "Portret van Eva Calloimachi-Catargi" van Henri Fantin-Latour
- Het schilderij "Entrée du port de Marseille" van Paul Signac
- De bonusvraag
- Mijn oordeel achteraf
- Recensies
- Mijn reactie op de recensies
- Bronvermelding
Toegangsbewijs
Mijn verwachtingen
Ik had al wel van het Kröller Müller museum gehoord voordat we erheen gingen. Dit omdat mijn zus en broer er ook al heen zijn gegaan met het bonhoeffercollege. Ik had alleen geen idee wat voor beelden er in de beeldentuin zouden staan en wat voor soort schilderijen er zouden hangen. Mijn broer en zus zeiden dat er erg aparte dingen tussen zaten, dus daar ging ik ook vanuit.
Toen we bij het museum aankwamen, zagen we al gelijk een kunstwerk staan. Tenminste aan het bordje te zien was het een kunstwerk, het waren grote rode balken die in een K vorm tegen elkaar waren gezet. Hierdoor begon ik te denken dat mijn broer en zus inderdaad gelijk hadden, want ik vond het wel een apart stukje kunst. Dus vroeg ik me af wat ik nog meer tegen zou komen in het museum.
 |
| K-piece uit 1972 van Mark Di Suvero |
Verslag over twee beelden en twee schilderijen.
Voor mijn verslag heb ik de twee beelden : "Sculpture flottante, Otterlo" van Marta Pan en "Two vertical, Three horizontal lines" van George Ricky genomen.
En heb ik de twee schilderijen: "Portret van Eva Calloimachi-Catargi" van Henri Fantin-Latour en "Entrée du port de Marseille" van Paul Signac genomen.
Het beeld "Sculpture flottante, Otterlo"
- Door Marta Pan (1923-2008)
- Gemaakt in 1960/1961
- Het werk bevindt zich in de vijver van de beeldentuin van het Kröller Müller Museum.
- Gemaakt van glasvezel versterkt polyester en aluminium.
Ik heb dit beeld gekozen als mijn favoriete beeld, omdat ik het er grappig vond uitzien. Het ziet eruit als een reuze badeend. Ik vond het ook apart dat het beeld al zo oud is. Toen ik het zag dacht ik eerder dat het pas een paar jaar oud was. Dit komt waarschijnlijk door de witte kleur en de vorm.
Achtergrond Informatie (bron: http://www.kmm.nl/)
Sculpture Flottante – Otterlo uit 1961 van Marta Pan is een abstract wit kinetisch sculptuur gemaakt om in de vijver te drijven van de beeldentuin van het Kröller-Müller Museum. Het is het eerste kunststof sculptuur in de tuin en een erg vroeg voorbeeld van een kunstwerk van glasvezel versterkt polyester. Het zou wel eens het eerste drijvende kunstwerk ooit kunnen zijn.
Onder invloed van het buitenklimaat en met een sokkel van water, heeft het werk meer te verduren dan kunstwerken die in een museaal klimaat worden bewaard. Klimaatschommelingen en de constante aanwezigheid van water beïnvloeden de materiële conditie van het werk. Het beeld is daarom in het verleden meerdere malen van een beschermende coating voorzien. In de loop der tijd is het werk uit balans geraakt, waardoor onder meer het kinetische karakter van het werk is aangetast.
Twee jaar geleden is begonnen met het restauratie-onderzoek en de behandeling van dit werk. Er heeft een interview met de ruim 80-jarige kunstenares plaatsgevonden, dat zeer nuttig was om de structuur van het werk in kaart te brengen en als aanvulling op het onderzoek naar het maakproces. De eerste fasen van de restauratie zijn op dit moment afgerond, zodat het bijzondere drijvende object gedurende het zomerseizoen weer in de vijver is te bewonderen.
Vorm
Sculpture Flottante – Otterlo van Marta Pan is gemaakt van glasvezel, versterkt polyester en aluminium wat volgens mij erg nieuw geweest moet zijn voor die tijd. Het is een driedimensionaal kunstwerk dat je van alle kanten kunt bekijken. Het is ook een heel dynamisch kunstwerk, omdat het uit twee delen bestaat die ten opzicht van elkaar kunnen draaien. Daardoor verandert het beeld steeds van vorm.
Het kunstwerk vertoont nauwelijks overeenkomsten met de werkelijkheid, maar je zou er met veel fantasie wel iets van een zwaan in kunnen zien. Het is dus volgens mij een geabstraheerd of figuratief kunstwerk.
Het beeld drijft in de vijver van de beeldentuin buiten en wordt daardoor beschenen door zonlicht uit de natuur waardoor het beeld ook telkens weer iets anders lijkt. Afhankelijk van het zonlicht en de wind wordt het beeld soms heel mooi weerspiegeld in het water.
Het beeld heeft 1 kleur (wit) en is daardoor monochroom, maar door schaduwwerking zijn af en toe vlakken donkerder dan andere vlakken. De afwerking van het beeld is geheel glad.
Het beeld zelf is volgens mij een over-all compositie, maar als je de vijver waarin het beeld drijft als onderdeel van het kunstwerk ziet dan is het meer een centraal compositie waarbij het beeld in het midden van de vijver drijft.
Inhoud
Marta Pan heeft bij het maken van het beeld volgens mij wel een specifieke bedoeling gehad, omdat zij dit beeld speciaal gemaakt heeft in opdracht van het Kröller Müller museum om de drie elementen: vijver, beeldentuin, en museum met elkaar te verbinden. Die verbinding zie ik niet helemaal, maar misschien wilde ze gewoon een beeld maken waar je meerdere figuren in zou kunnen zien. Verder heeft het beeld naar mijn gevoel geen boodschap. Dat blijkt ook wel een beetje uit de titel van het kunstwerk ‘Sculpture Flottant’ wat zoiets betekend als ‘Beeld dat drijft’
Ik denk dat zij gewoon iets nieuws en aparts wilde maken en daarom heeft geëxperimenteerd met kunststoffen en het kunstwerk van polyester en glasvezel heeft gemaakt.
Functie
Volgens mij is het kunstwerk bedoeld als decoratie maar het kan ook gemaakt zijn om de toeschouwer zelf te laten nadenken over het kunstwerk en zelf een interpretatie eraan te geven, want je kan er verschillende dingen in zien, zoals een zwaan of een bad-eend of zelfs een paddenstoel.
Het kunstwerk heeft nog steeds de functie waar het voor gemaakt is, namelijk voor de vijver van het Kröller Müller museum.
 |
| Vooraanzicht |
 |
| Zijaanzicht |
 |
| Achteraanzicht |
Ik vind het een erg mooi beeld. Ook vind ik het een grappig beeld, omdat je op verschillende manieren naar het beeld kunt kijken. Je blik op het beeld is aan het begin meestal anders dan na een tijdje, omdat het dan alweer in een ander positie staat. Ik vind het beeld vanaf de zijkant gezien het mooiste, omdat het dan op een bad-eendje lijkt. Toen ik het beeld zag sprak het mij in een keer aan om het te gebruiken in mijn verslag en ik vond het een van de enige echt mooie beelden in de beeldentuin.
Het beeld "Two vertical, Three horizontal lines"
- Door George Ricky (1907-2002)
- Gemaakt in 1965/1966
- Het werk bevindt zich in de beeldentuin van het Kröller Müller Museum
- Gemaakt van aluminium en roestvrij staal
Ik heb dit beeld gekozen als het beeld wat ik het afstotelijkst vind, omdat ik het er nogal saai uit vind zien. Ik vond het niet heel erg op kunst lijken maar meer op een grote antenne.
Achtergrond Informatie (bron:http://nl.wikipedia.org/wiki/George_Rickey)
"Two vertical, Three horizontal lines" uit 1966 van George Rickey is een kinetisch sculptuur waarbij de metalen honderden kilo's zwaar zijn, maar toch bij de minste beweging van de wind bewegen. Dit had wel tot het gevolg dat het beeld bij een zware storm in 2007 beschadigd is geraakt. Het beeld is inmiddels weer gerepareerd.
Vorm
"Two vertical, Three horizontal lines" bestaat uit een aantal metalen balken van aluminium en roestvrij staal, die aan elkaar gelast zijn. De verschillende oppervlakken van het kunstwerk hebben voornamelijk een gladde textuur. Hoewel je het zou kunnen zien als een grote antenne is het volgens mij toch een abstract of non-figuratief kunstwerk omdat er geen verband met iets uit de werkelijkheid is. Het is een driedimensionaal kunstwerk dat je van alle kanten kunt bekijken. Het is ook een dynamisch kunstwerk aangezien de onderdelen los van elkaar kunnen bewegen. Het kunstwerk bestaat uit allemaal afzonderlijke metalen delen die aan elkaar gemaakt zijn waardoor het een geassembleerd kunstwerk is. De kunstenaar heeft verder niets met kleur gedaan in het kunstwerk alleen de kleur grijs is gebruikt wat het een monochroom kunstwerk maakt. De kunstenaar heeft volgens mij geen gebruik gemaakt van perspectief werking zoals wel is gebeurd bij the Needle Tower. Het kunstwerk is wel heel groot en neemt dus veel ruimte in beslag en kan gezien worden als een asymmetrische over-all-compositie die zowel horizontale als verticale componenten heeft. Het kunstwerk bestaat uit allemaal verschillende lijnen waardoor je het kan zien als het kunstwerk waarvan de hoofdbestanddelen geometrisch opgesteld zijn.
Inhoud
Ik heb er lang over nagedacht, maar ik kan echt niks verzinnen wat voor bedoeling de kunstenaar met dit werk had. Het enige wat ik kan bedenken is dat het op een reuze antenne lijkt en doordat het door ook maar een klein beetje wind beweegt hij er misschien mee bedoelde dat door iets heel kleins toch iets kan veranderen. Ook de titel geeft niet erg veel aanwijzingen over de bedoeling, "Two vertical and Three horizontal lines" zegt precies hoe het eruit ziet. In al George Rickey zijn kunstwerken vind je die beweging door een klein beetje wind terug, dus dit was blijkbaar gewoon zijn stijl.
Functie
Ik denk dat dit kunstwerk bedoeld is als decoratie, het is gewoon om van te genieten zonder bijbedoelingen. Bij mij had dit niet dat effect, ik vond het niet heel boeiend, maar misschien komt dat, omdat er niet veel wind stond die dag.
 |
| Vooraanzicht |
 |
| zijaanzicht |
 |
| achteraanzicht |
Beoordeling
Ik vind het geen mooi beeld, ik vind het gewoon niet heel erg boeiend om naar te kijken. Ik vind het beeld vanaf de voorkant het mooiste, omdat de materialen dan helemaal glad lijken en als de zon er mooi op schijnt het beeld dan een beetje glimt.
Het Schilderij "Portret van Eva Calloimachi-Catargi"
- Door Henri Fantin-Latour (1836-1904)
- Geschilderd in 1881
- Het werk bevindt zich in het Kröller Müller museum in het Nationale Park de Hoge Veluwe.
- Olieverf op doek
Ik heb dit schilderij gekozen als het voor mij favoriete schilderij, omdat ik het heel erg mooi vind. De kleur waarmee gewerkt is en de manier hoe je de plooien in de rok ziet vind ik bijzonder. Het schilderij is heel realistisch geschilderd en dat trok me aan. Het enige wat ik jammer vind is dat haar hoofd niet zo duidelijk te zien is, doordat het wat donker geschilderd is.
Vorm
Het schilderij is een portret van Eva Callimachi-Catargi, de dochter van de Roemeense minister Nicolae Callimachi-Catargi. Doordat het een portret schildering is heeft de vrouw op het schilderij werkelijk voor de schilder geposeerd. Het schilderij is dan ook wat de schilder werkelijk gezien heeft en geen abstract kunstwerk.
Het kunstwerk is een tweedimensionaal portret, maar heeft ook wel dieptewerking. Dit kan je zien aan het gezicht, bijvoorbeeld doordat de ogen veel dieper liggen dan de neus van de vrouw.
Het schilderij is geschliderd met olieverf op doek en de schilder heeft daarbij gebruik gemaakt van licht- en schaduw effecten om sommige delen goed naar voren te laten komen (neus en ogen) of juist weg te laten vallen (hals). Verder heeft de schilder maar heel weinig kleuren gebruikt, vooral wit met zwart en grijstinten als bijkleuren. Het schilderij is organisch samengesteld met duidelijke contouren en de textuur is vrij glad.
Het schilderij is duidelijk een centraal compositie waar de geportretteerde vrouw centraal en statisch staat op het schilderij.
Inhoud
Het schilderij gaat over een jonge mooie en rijke vrouw die, misschien voor een vrienden of haar familie een portret van zichzelf heeft laten schilderen.
Eigenlijk voegt de titel niet veel toe, je ziet zelf al dat het een portret is van een vrouw. Alleen kan je de naam van de vrouw uit de titel halen.
De schilder wil geen idee of mening over brengen, alleen misschien dat het een serieuze strenge vrouw is, omdat hij haar gezicht streng geschilderd heeft. Hij heeft het schilderij waarschijnlijk gewoon in opdracht van de vrouw geschilderd dus zonder bijbedoelingen.
Functie
Ik denk dat het schilderij als decoratie is geschilderd en waarschijnlijk is bedoeld om ergens aan de wand of boven een open haard te hangen. Het is dus waarschijnlijk niet geschilderd om in een museum te hangen.
Het schilderij "Entrée du port de Marseille"
- Door Paul Signac (1863-1925)
- Gemaakt in 1898
- Het werk bevindt zich in het Kröller Müller Museum in het Nationale Park de Hoge Veluwe.
- Olieverf op doek
Ik heb dit schilderij gekozen als het schilderij dat voor mij afstotelijk is, omdat het nogal een droevig schilderij is. Er is niet echt gebruik gemaakt van vrolijke kleuren en er gebeurt ook niet al te veel. Je ziet alleen een schip en een haven. Ik denk dat als ik dit in mijn huiskamer zou hangen dat het mijn humeur niet veel goed zou doen. Ook vind ik de manier waarop het geschilderd is niet mooi, de techniek waarmee het geschilderd is, 'pointillisme' die zag je wel bij meer schilderijen in het museum, maar op de een of andere manier vind ik dit irritant om naar te kijken.
Vorm
Het schilderij is een figuratief schilderij. Het is namelijk een schilderij van de haven van Marseille zoals de schilder het op dat moment zag. Het schilderij is geverfd met olieverf op doek, waarbij de schilder gebruik heeft gemaakt van een heel speciale techniek die 'pointillisme' genoemd wordt. Hierbij zet de schilder allemaal aparte stippen in verschillende kleuren op het doek om een compositie te maken. Wat daardoor bij het schilderij heel apart is, is dat als je van dichtbij kijkt je alleen maar verschillende kleuren stipjes ziet en de afbeelding zie je dan niet meer. Als je dan wat verder gaat staan zie je dat al die stipjes van dezelfde kleur-soorten een object vormen waardoor er uiteindelijk een afbeelding ontstaat. Door de gebruikte techniek is de textuur van het schilderij vrij ruw, omdat er eigenlijk alleen maar stippeltjes verf op staan en geen mooie gladde penseelstreken of lijnen.
Het schilderij is een tweedimensionaal kunstwerk, maar er zit wel dieptewerking in, want zoals je kan zien lijken de andere boten en de toren veel meer op de achtergrond dan het grote schip in het midden dat de haven in vaart. Dat schip valt in het schilderij het meeste op, omdat het in de voorgrond van het schilderij staat.
Toch is het schilderij een combinatie van een centrale compositie, omdat hoewel het schip wat de haven binnen vaart centraal in het schilderij staat, het schip ook onderdeel uitmaakt van de hele compositie op het schilderij. Het schilderij is dus ook een 'overall' compositie.
De compositie is statisch, want hoewel je, je zo kan voorstellen dat het schip verder de haven in vaart en het dus dynamisch lijkt blijft alles op zijn plaatst staan.
Het licht op het schilderij komt van een natuurlijke bron, namelijk de ondergaande zon. Het licht lijkt daardoor van achter uit het schilderij te komen. Het schilderij heeft heel veel kleuren (polychroom), maar het accent ligt op kleuren die voorkomen bij de zonsondergang zoals, geel, oranje en rood.
Inhoud
Als je naar het schilderij kijkt zie je meteen dat het een haven voorstelt waar net een boot naartoe vaart. De titel 'Entrée du port de Marseille' levert een goede aanwijzing op over welke haven het is die op het schilderij te zien is, namelijk de haven van Marseille.
Ik denk dat Paul Signac op een moment daar in de haven van Marseille was en dat hij toen het schip zo tijdens de zonsondergang de haven in zag varen. Hij vond dat blijkbaar zo mooi dat hij het wilde vastleggen. Op internet las ik dat varen en vooral zeilen een een grote passie van de schilder was dus vond hij de schepen en havens erg interessant. Hij heeft dan ook veel schilderijen over dit onderwerp gemaakt. Hij heeft zelfs de haven van Rotterdam geschilderd.
De schilder heeft bij het schilderen van dit schilderij denk ik geen bepaalde bedoeling of verborgen boodschap proberen uit te drukken. Hij heeft geprobeerd de haven van Marseille precies zoals hij het op dat moment zag, dat op het doek over te brengen. Ik denk dat hij het als decoratie geschilderd heeft, gewoon zijn idee van een mooi plaatje.
Functie
Hij heeft het volgens mij niet geschilderd om het in een museum te hangen, eerder voor aan de muur. Het is geschilderd om er van te genieten. Ik weet geen eens of er toen wel museums waren maar ik denk dat hij het gewoon geschilderd heeft om zijn brood mee te verdienen, dus het te verkopen om het in een huiskamer op te hangen.
De Bonusvraag
"De cipressen houden me steeds bezig; ik zou er iets van willen maken zoals de doeken met de Zonnebloemen, want het verbaast me dat ze nog niet zijn geschilderd zoals ik ze zie.
Ze zijn qua lijnen, qua verhoudingen zo mooi als een Egyptische obelisk. En het groen is zo uitzonderlijk. Het is de zwarte vlek in een zonnig landschap, maar het is een van de interessantste zwarten noten, voor zover ik me kan voorstellen een van de moeilijkste om goed op het doek te krijgen"
(fragment uit brief aan zijn broer Theo van Gogh, St. Rémy, 25 juni 1889)
Dit fragment gaat over het schilderij "Cipressen met twee figuren" uit juni 1889 van Vincent van Gogh
Eigen oordeel achteraf
Na het maken van dit verslag heb ik wel een andere indruk van de kunst gekregen. In het museum vond ik sommige dingen wel mooi en sommige dingen waren niet mijn smaak, maar ik vond het eigenlijk allemaal niet heel erg interessant. Nu ik dit verslag heb gemaakt begrijp ik meer van de kunst en ik vond het wel leuk om de geschiedenis van bepaalde schilders op te zoeken en wat hun stijl was enzovoort. Misschien als ik nu naar een museum ga dat ik dan anders naar kunst kijk. Het schilderij wat mij tenminste heel erg aangetrokken heeft is het zelfportret van Eva Callimachi-Catargi, dat vind ik echt heel erg mooi.
Recensies
Ik kon helaas niet echt professionele recensies vinden over het Kröller Müller museum, ik heb wel een aantal recensies gevonden van bezoekers van het museum.
Bart van Kreel schrijft (bron: www.dagjeweg.nl)
11-10-2008
Ervaringen: Geweldig museum met een mooie collectie kunstwerken en een grote, mooie beeldentuin. Enige verbeter punten: er waren geen witte fietsen bij de ingang, waardoor we een half uur moesten wandelen. Super omgeving! In het theehuisje kan je niet pinnen, dit was makkelijk geweest.
01-05-2001
Het museum is best leuk om te bezoeken omdat de schilderijen niet altijd hetzelfde zijn. Ook is de manier waarop je erna kijkt en de gevoelens die je op dat moment hebt wel belangrijk, dat kan je te opzichte van de afbeelding bevooroordelen. Het buiten gedeelte vind ik iets minder boeiend, omdat ik dat al eerder gezien heb en omdat ik die kunst over het algemeen iets minder toegankelijk vind. De beelden van mensen vallen wel mee, maar de figuren zoals de troffel en een soort van raar tuinhuisje spreken mij helemaal niet aan.
Ervaringen: Het museum is te bereiken via de ingang van het Nationaal Park de Hoge Veluwe: een mooie omgeving, maar het gaf me toch een Efteling-gevoel, met dat hek rondom de 'vrije' natuur. Het museum zelf moet iedere Nederlander gezien hebben, het hangt vol met Vincent van Gogh's. Ook hangen er schilderijen van Jan Toorop, Isaac Israels, Claude Monet. Mevrouw Kröller had een goed aankoopbeleid... De combinatie van deze schilderen met de moderne sculpturen in de beeldentuin geeft een wat ondefinieerbaar gevoel. Het is een goede combinatie. Al de ruimte die de beelden nodig hebben om te existeren, tegenover het schouder aan schouder hangen van de schilderijen - doorkijken gevend naar verder weg gelegen werelden.
Mijn mening
Mijn mening
De recensie van Nandoe vond ik een beetje te zweverig. Ik kreeg absoluut geen efeling gevoel zo speciaal vond ik de beeldentuin nou ook weer niet en het was zeker niet te vergelijken met een pretpark. Wat ze over de schilderijen zegt dat iedereen dat een keer gezien moet hebben daar ben ik het wel mee eens.
Bart vond de beeldetuin ook helemaal geweldig en daar ben ik het dus niet mee eens maar een pinapparaat was inderdaad wel handig geweest.
Bronvermelding
Sites
http://www.kmm.nl
http://www.scholieren.com
http://www.dagjeweg.nl
http://nl.wikipedia.org/wiki/Marta_Pan
http://nl.wikipedia.org/wiki/George_RickeyBoeken of Drukwerk
- De CKV Kijkwijzer, pagina 8-9, "Kijkwijzer Schilderkunst, Fotografie en Ruimtelijk werk"
