De musical Legally Blond
Inleiding
Op 19 maart 2011 ben ik samen met een klasgenoot en de buren naar de musical Legally Blond geweest. Wij hadden deze kaartjes te danken aan mijn oma en de postcodeloterij. Dat maakte het extra bijzonder, alles was namelijk verzorgd en er waren heerlijke hapjes, voor de voorstelling begon en in de pauze. We zijn met de trein al vroeg vertrokken naar Amsterdam en kwamen om 2 uur aan bij Carré, de voorstelling begon om drie uur, maar een uur met de hapjes vonden we niet zo erg. We werden ontvangen in een ruimte met allemaal spiegels en waar hele mooie kroonluchters hingen. Dit gaf gelijk een heel chic gevoel.
Het kaartje
Mijn verwachting vooraf
Ik ben wel vaker naar een musical geweest en dat vind ik altijd erg leuk, dus ik had er veel zin in. Zeker omdat we de kaartjes gewonnen hadden en ik eigenlijk al graag naar deze musical wilde. De musical is gebaseerd op een film uit Amerika en die had ik al een paar keer gezien, dus ik wist ongeveer wel wat ik kon verwachten. Alleen vroeg ik me wel af hoe ze die film in een musical hadden veranderd, dat leek me erg moeilijk aangezien de film niet als musical bedoeld is zoals bij voorbeeld High school musical.
De vorm
De voorstelling vond plaats in het theater Carré, in een hele mooi lijst theater. De ruimte heeft allemaal rode bekleding en hele grote kroonluchters, de wanden zijn bedekt met rood en goud. Dit geeft een hele chique uitstraling aan de ruimte, en vergroot het effect van dat je bij een goede voorstelling zit. Dit gevoel wordt ook versterkt doordat de ruimte zo groot is.
Tijdens de voorstelling waren de decors niet zo boeiend, daar werd eigenlijk maar vrij weinig mee gewerkt. Alleen twee Griekse standbeelden vond ik opvallend. Verder was er wel een heel leuk attribuut, een klein chihuahua, die ook erg mooi aangekleed was. De kostuums waren een heel ander verhaal, hier was erg veel werk aan besteed en ze hadden ook erg veel verschillende kostuums. De grime was niet heel speciaal, ze waren gewoon opgemaakt zoals normale mensen alleen dan iets meer, omdat je van veraf natuurlijk wel de uitdrukkingen moest kunnen zien. De musical ging vooral om de dans en de liedjes, er kwamen extreem veel liedjes in voor en eigenlijk werd het hele verhaal wel zo'n beetje gezongen. Er zaten verrassend weinig dialogen in, maar dat viel niet tegen. Verder werd er natuurlijk bij gedanst, dit was echte musical dans dat kon je zien, omdat het heel overdreven en vrolijk was, maar alles was vooral gefocust op de zang. Er werd niet veel met licht gedaan, er was gewoon een lamp op het toneel gericht en soms zetten ze ergens een spot op.
In orkest bak zaten, drie mensen terwijl je dit helemaal niet merkte. Een daarvan was een man met een piano waarmee hij alle geluiden na kon bootsen. Verder kwam er nog een verrassing tijdens een liedje in de voorstelling, toen die man omhoog sprong en opeens ook mee ging doen. Verder bestond de muziek uit de zang van de mensen die op dat moment op het toneel stonden.
Inhoud
De musical was helemaal gebaseerd op de film uit Amerika, Legally Blond. Dit gaat over een studenten meisje (Elle Woods) wiens vriend (Warner) het met haar uitmaakt, omdat hij haar te dom vindt en een slimme vrouw wil, deze jongen gaat dan ook naar Harvard toe en wil dus iemand van zijn niveau. Elle die wil Warner terug en probeert ook op Harvard te komen, als dit lukt doet ze van alles om zich uit te sloven voor hem, maar Warner blijkt al een nieuwe vriendin te hebben. Op Harvard ontmoet ze Emmett, die haar helpt te studeren zodat ze indruk kan maken op Warner. Het lukt Elle uiteindelijk om als een van de vier gekozen te worden om Prof. Callahan te helpen in een van zijn rechtszaken. In deze rechtszaak blijkt Brooke (Een bekende televisie fitness goeroe en iemand waar Elle natuurlijk fan van is) de verdachte te zijn. Hierdoor lukt het Elle om de zaak te winnen en dat vindt ze eigenlijk belangrijker dan Warner, ook wordt ze verliefd op Emmett en krijgt ze daar uiteindelijk een relatie mee. Warner blijft alleen achter doordat zijn verloving verbroken wordt door zijn vriendin en Elle wordt een goede Advocate.
De belangrijkste personages in de Musical zijn: Elle gespeeld door Kim-Lian van der Meij, Emmett gespeeld door Joey Schalker en Warner gespeeld door Roy van Iersel.
 |
| van links naar rechts: Joey, Kim-Lian en Roy |
Elle is een erg opgewekte studente die hopeloos verliefd is op Warner. Warner is de ex-vriend van Elle en nogal een kakker (dit is hij ook in het echte leven, te horen aan zijn stem), hij vindt zichzelf erg leuk en vooral erg slim. Emmett de toekomstige vriend van Elle is een aardige en slimme jongen die erg zijn best doet in zijn laatste jaar op Harvard, ook is hij bereid iedereen te helpen. Ik denk dat de personages wel een doel hebben om een aantal vooroordelen te verbreken, de musical gaat namelijk helemaal over een blonde studente die als dom wordt gezien dat die toch in Harvard terecht kan komen en uiteindelijk een goede Advocate wordt. Ik leefde eigenlijk het meest mee met hondje die trok toch wel erg veel van mijn aandacht, maar verder natuurlijk met Elle. Je voelde dat de hele zaal wilde dat het met haar goed kwam. Dit komt doordat Elle als een aardig meisje word neergezet terwijl Warner een beetje een zelfzuchtige kakker is.
Functie
De voorstelling is totaal gebaseerd op het amuseren van het publiek, een groot deel van de musical is totale onzin, maar waar je wel erg om kan lachen. Dit was ook het belangrijkste middel om het publiek te boeien. Hier werden domme dansjes en rare liedjes voor gebruikt, maar ook kunstjes met de hond. Een van de leuke verrassende dingen waren de man die opeens uit de orkestbak sprong en het hondje dat op commando in de tas sprong. De zang was wel erg verrassend, vooral Kim-Lian van der Meij had een geweldige stem. Ook kon Brooke (gespeeld door Laura Vlasblom) geweldig zingen. Daar werd tijdens de voorstelling dan ook hard voor geklapt.
Mening
Ik vond de musical heel erg leuk en vooral erg grappig, het onderwerp vond ik ook erg leuk. Ik vond het erg knap hoe ze de film in een musical hadden verwerkt. Het leek nog wel erg op de film, maar door de liedjes kreeg je toch wel een heel ander beeld. Wat ik vooral leuk vond is dat het niet zo gemaakt was, ik heb het meestal niet zo op Nederlandse acteurs, omdat ik dit vaak erg nep gespeeld vind, maar hier vond ik het juist erg goed gedaan. De zang maakte het natuurlijk top je kreeg zin om mee te gaan zingen en er zaten hele mooie solo's in. Op het einde was er ook nog wel wat leuks, Pearl van The Voice Of Holland speelde in de musical dus op het eind kregen we nog een privé concert waarin ze ook samen zong met Roy van Iersel die trouwens ook een erg mooie stem heeft.
Recensies
Legally Blonde heeft alle facetten
(Metro)
(Metro)
Tijdens de voorstelling was het tweeënhalf uur genieten geblazen (AD)
Energieke musicalversie van Legally Blonde (Trouw)
Kim-Lian van der Meij levert een topprestatie door energiek en overtuigend los te gaan als de naïeve Elle Woods (Volkskrant)
